หนังสือรวมสำนักพิมพ์: ไลบรารี่ เฮ้าส์/Library House ชบาม่วง คำสารภาพเที่ยงคืน สาวใส่่ต่างหูมุก ตวงตาสีฟ้า สักวันเรา ถ้ำ

ชบาม่วง : Purple Hibiscus
ยายงานจากนักเขียนไนจีเรีย ชิมามันดา อึนโกซี อะดิชี
เรื่องเล่าถึง คัมบิลีและจาจา สองพี่น้องที่ดำเนินชีวิตวัยรุ่นอยู่ภายใต้แรงกดดันของอำนาจรัฐและความเข้มงวดของบิดาเคร่งศาสนาผู้ปรารถนาความสมบูรณ์แบบ แม้ครอบครัวของทั้งคู่จะมีภาพลักษณ์ที่ดี มีอิทธิพลทางความคิดและต่อความเป็นอยู่ของชุมชน ไม่เดือดร้อนขาดแคลนเหมือนญาติพี่น้อง แต่ความผุพังแหลกสลายกลับกระจัดกระจายอยู่ทั่วไปในบ้านหลังใหญ่ จาจา เด็กหนุ่ม เอาชบาม่วงมาปลูกไว้หลังจากไปพักอาศัยที่บ้านญาติ และกลายเป็นสัญลักษณ์ให้เราค้นหาความหมาย ชิมามันดา อึนโกซี อะดิชี เริ่มปลูกดอกไม้ในวงการวรรณกรรมเมื่อปี ค.ศ.2003 และส่งเสียงอันทรงพลังสู่สังคมนักอ่านนานาชาติอย่างต่อเนื่องผ่านนวนิยายเนื้อหาเข้มข้นที่แสดงให้เห็นวิถีชีวิตของผู้คนในประเทศไนจีเรียและทวีปแอฟริกาอย่างตรงไปตรงมาและแตกต่าง
ชบาม่วง ผลงานเล่มแรกของอะดิชี ได้รับรางวัล Commonwealth Writers’ Prize และรางวัล Hurston/Wright Legacy Award

คำสารภาพเที่ยงคืน
ไม่มีใครล่วงรู้หรอกว่าคนเราจะตกทุกข์ได้ยากด้วยเหตุผลใดได้บ้าง เสมียนหนุ่มอย่างนายซาลาแวงก็เช่นกัน เขาโดนไล่ออกจากงานแบบฟ้าฝ่า
ด้วยชนวนเหตุที่ชวนอับอายขายหน้าอย่างเหลือเชื่อ ชีวิตหนุ่มโสดที่ยังต้องอาศัยอยู่กับมารดา ฐานะการเงินลุ่มๆ ดอนๆ เพื่อนน้อย ไร้คนรัก คงจะมีเพียงความเข้าอกเข้าใจอันแท้จริงเท่านั้นที่เขาต้องการ เหมือนกับอีกหลายล้านคนบนโลกใบนี้ ที่เมื่อติดบ่วงแห่งความอับจนหนทาง
ตกที่นั่งหลังชนฝา หาทางออกไม่ได้ ก็แค่อยากมีใครสักคนรับฟังเรื่องราว ที่เล่าร้องอย่างกึกก้องอยู่ในใจ อยากมีใครสักคนเป็นผู้รับฟังเรื่องที่อยากระบาย อยากสารภาพ อยากกระซิบออกมา แม้ว่าเรื่องราวเหล่านั้นจะเป็นเพียง ห้วงมโนมายา เป็นความงาม เป็นอารมณ์เสน่หา เป็นการบรรลุความสำเร็จ ที่ลอยละล่องจับต้องไม่ได้ในชีวิตจริง

สาวใส่ต่างหูมุก GIRL WITH A PEARL EARRING
เมื่อครอบครัวต้องประสบปัญหาทางการเงินและความเป็นอยู่ กรีท สาวน้อยวัยสิบเจ็ดปี ลูกสาวช่างวาดกระเบื้องจำต้องออกไปรับจ้างทำงานเป็นบ่าวรับใช้ การเปลี่ยนแปลง ครั้งนี้กลายเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญของชีวิตสาวรุ่น เพราะบ้านหลังที่เธอย้ายเข้าไปอยู่นั้น คือบ้านของครอบครัวจิตรกรเอก มีทั้งนายหญิง นายสาว นายน้อย และงานศิลปะล้ำค่า ให้ดูแล กรีทจึงต้องอุทิศแรงกายในวัยแรกแย้มไปกับงานหนักตรากตรำ ทว่าเธอก็มี โอกาสได้ใช้ดวงตาเพ่งพิศสรรพสิ่งอันน่าตื่นตา ได้ใช้หัวใจสัมผัสสีสันบนผืนผ้า และตระหนักถึงพรสวรรค์บางอย่างของตนเอง

THE BLUEST EYE ดวงตาสีฟ้าสุดฟ้า
เป็นนวนิยายเรื่องแรกของ โทนี มอร์ริสัน ตั้งคำถามสำคัญถึงความหมายของความงามที่ไม่อาจมีใครสรุปความด้วยมุมมองเพียงด้านเดียวได้ เด็กหญิงผิวดำ ตาดำ ผมดำ นามพีโคลา ปรารถนาดวงตาสีฟ้าด้วยคิดว่านั่นคือคุณลักษณะแห่งความสวยที่ทุกคนยอมรับและฝันใฝ่
The Bluest Eye สะท้อนสภาวะการปฏิเสธอัตลักษณ์แห่งเผ่าพันธุ์ ความชิงชังตนเองและการพยายามหลอมรวมเลือดเนื้อของตนให้เป็นส่วนหนึ่งในมาตราฐานอื่น ท่ามกลางม่านหมอกแห่งการหมิ่นหยาม การล่วงละเมิด ความอัตคัด ความหวัง และความสิ้นหวัง จนกลายเป็นนวนิยายทรงพลังของวงการวรรณกรรมโลก

สักวันเราจะเล่าทุกอย่างสู่กันฟัง
ความรักของคนหลายคนมีคำโกหกที่ส่งกลิ่นรุนแรงออกมาเสมอ ความรักของคนมากมายถูกคำลวง ทำลายและกัดกินใจจนคงความรู้สึกดีไว้ไม่ได้อีก มาเรีย เด็กสาววัยกำดัด เข้ามาอยู่กินกับครอบครัวของ โยฮันเนส หนุ่มคนรักตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ แรงปรารถนาต่อชีวิตรักของเธอมีมากมาย ความยินดีที่จะพลีเรือนกายเพื่อสนองความพิศวาสของเธอก็ท่วมท้นดุจเดียวกัน แต่เมื่อชัดเจนว่าเส้นทางของทั้งคู่ไม่มีจุดหมายร่วมเช่นการรวมชาติในเวลานั้น ลุงเฮนเนอร์ จึงกลายเป็นตัวละครลับสำคัญในความสัมพันธ์นี้ ท่ามกลางผืนป่า ต้นไม้ใบหญ้าและมวลปศุสัตว์ ไม่มีใครที่นั่นล่วงรู้ มี ‘เรา’ เท่านั้นที่มาเรียบอกเล่าให้ฟัง และเรื่องราวทั้งหมดของมาเรียยังถูกปิดบังไว้ได้ด้วยเหตุการณ์ที่ปลิดหัวใจเธอเอง

ถ้ำ : A Caverna (ปกอ่อน)
นวนิยายเล่าถึง “ซิปริอานู อัลกอร์” ชายอายุ 64 ปี มีอาชีพเป็นช่างปั้นดินเผา ก่อนนี้โรงงานเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ในบริเวณบ้านยังมีภรรยาคู่ชีวิตเคียงบ่าเคียงไหล่ปั้นถ้วยชามรามไหด้วยกัน แต่เมื่อภรรยาด่วนจากไปอย่างปุบปับคาแป้นปั้นดินเผา ซิปริอานู อัลกอร์ จึงใช้ชีวิตเผาดินปั้นดินอยู่กับลูกสาวผู้เป็นช่างปั้นเหมือนกัน โดยมีลูกเขยผู้ทำงานที่ศูนย์รับส่งและผลิตสินค้าในเมืองคอยจุนเจือเป็นบางโอกาส
ชีวิตแสนเรียบง่ายดำเนินไปด้วยดีและมั่นคง จนกระทั่งศูนย์รับซื้อสินค้าเริ่มลดจำนวนการสั่งของและเรียกให้ช่างปั้นมาขนสินค้าค้างสต๊อกที่ขายไม่ได้ออกไป ความหวั่นใจวิตกกังวลเริ่มคืบคลานเข้ามาในหัวอกซิปริอานู อัลกอร์ และกลายเป็นความเศร้ากินลึกอย่างปฏิเสธไม่ได้ พ่อลูกพยายามหาข้อเสนอใหม่ๆ กับศูนย์รับสินค้า ยอมรับเงื่อนไข ยอมปรับเปลี่ยนลักษณะหรือรูปแบบงาน ดิ้นรนหาลู่ทางเพื่อให้งานฝีมือจากก้อนดินยังมีชีวิตอยู่ได้ต่อไป แต่แล้วกระแสธารของการผลิตแบบโลกสมัยใหม่ก็ถาโถมรุนแรงจนเม็ดดินไม่อาจรวมตัวเป็นดินเหนียวที่แข็งแกร่งได้อีก ช่างปั้นและคนทำงานหัตศิลป์อื่นๆ ต้องหาที่ทางวางมือและวางผลิตผลทิ้งไว้ อาจเป็นโพรงไม้หรือไม่ก็โพรงถ้ำ สถานที่ที่ไม่มีใครคิดจะมาอยู่อาศัยหรือใส่ใจ สถานที่ที่เป็นที่กังขาว่าต่อให้มีทางเข้าไป แต่มีทางออกหรือไม่ อย่างไรกัน

สุสานเปียโน Cemiterio de Pianos
“…กาลเวลาก็เหมือนกำแพง หอคอย หรือสิ่งก่อสร้างใดๆ ก็ตามที่ทำให้เรามองไม่เห็น ความต่างระหว่างเรื่องจริงและเรื่องโกหก
กาลเวลาเอาเรื่องจริงและเรื่องโกหกมาปะปนกัน…”
เพราะเรื่องจริงและเรื่องโกหกต่างเป็นเรื่องเล่าที่มาจากใคร สักคนซึ่งเราไม่อาจรู้ว่าประกอบสร้างขึ้นมาด้วยเสี้ยวส่วนของ สิ่งใดบ้าง อาจเป็นความสุข ความทุกข์เศร้า ความรู้สึกผิด อคติ ความหวาดกลัว หรือชิ้นส่วนชีวิตของคนรุ่นแล้วรุ่นเล่า ชีวิตที่ยึดโยงกันด้วยเศษผงแห่งความทรงจำ ความทรงจำที่ซ้อนทับกัน ท่ามกลางซากปรักหักพังของอดีตที่ไม่มีวันหวนคื