พจนานุกรม ศัพท์ภาษาศาสตร์ (ภาษาศาสตร์ทั่วไป) ฉบับราชบัณฑิตยสภา

ปัจจุบัน ภาษาศาสตร์เป็นวิชาที่มีผู้สนใจศึกษากันอย่างกว้างขวาง เนื่องจากเป็นหลักพื้นฐานสำคัญที่ช่วยให้การศึกษาภาษาของมนุษย์เป็นไปอย่างมีระบบ อีกทั้งวิชาภาษาศาสตร์ยังมีความสำคัญโดยเกี่ยวพันกับวิชาอื่น ๆ อีกหลายแขนง แต่โดยที่ตำราและหนังสืออ้างอิงเกี่ยวกับวิชาภาษาศาสตร์ที่เป็นภาษาไทยมีจำนวนน้อย ทำให้เกิดความล่าช้าในการศึกษาค้นคว้า สำนักงานราชบัณฑิตยสภาจึงได้จัดทำพจนานุกรมศัพท์ภาษาศาสตร์ขึ้น โดยแบ่งเป็นพจนานุกรมศัพท์ภาษาศาสตร์ (ภาษาศาสตร์ทั่วไป) ประกอบด้วยศัพท์ทางด้านสัทศาสตร์ (phonetics) สัทวิทยา (phonology) วิทยาหน่วยคำ (morphology) วากยสัมพันธ์
(syntax) อรรถศาสตร์ (semantics) สัมพันธสาร (discourse) วัจนปฏิบัติศาสตร์ (pragmatics) และภาษาศาสตร์เชิงประวัติ (historical linguistics) และพจนานุกรมศัพท์ภาษาศาสตร์ (ภาษาศาสตร์ประยุกต์) ประกอบด้วยศัพท์ทางด้านภาษาศาสตร์สังคม (Sociolinguistics) ภาษาศาสตร์จิตวิทยา (psycholinguistics) ภาษาศาสตร์มานุษยวิทยา (anthropological linguistics) การสอนภาษา (language teaching) การแปล (translation) และวจีบำบัด (speech therapy) ทั้งนี้ พจนานุกรมศัพท์ภาษาศาสตร์ (ภาษาศาสตร์ประยุกต์) ได้จัดพิมพ์เผยแพร่แล้ว ๒ ครั้ง เมื่อ พ.ศ. ๒๕๕๓ และ พ.ศ. ๒๕๕๗

พิมพ์ครั้งที่ ๑
พ.ศ.๒๕๖๐
จำนวน ๕๘๗ หน้า