คดีขับรถประมาท สมศักดิ์ เอี่ยมพลับใหญ่

คดีขับรถประมาท สมศักดิ์ เอี่ยมพลับใหญ่
ผู้แต่ง : สมศักดิ์ เอี่ยมพลับใหญ่
ปีที่พิมพ์: ครั้งที่ 5 : มีนาคม 2565
จำนวนหน้า: 644 หน้า (T)
ขนาด : 18.5x26 ซม.
รูปแบบ : ปกอ่อน
9789742038656

สารบัญ

บทที่ 1 ประมาทตามพระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2522
1.1 ความบกพร่องจากรถ
1.2 การใช้ไฟหรือสัญญาณรถ
1.3 การบรรทุกสิ่งของ
1.4 สัญญาณจราจร
1.5 การใช้ทางเดินรถ
1.6 ลักษณะการขับรถ
1.7 บทห้ามสำหรับผู้ขับขี่
1.8 บทห้ามเกี่ยวกับการเสพยาเสพติดขณะขับรถ
1.9 การขับแซง
1.10 การออกรถ เลี้ยวรถ และกลับรถ
1.11 การหยุดและจอดรถ
1.12 กรณีรถขัดข้อง
1.13 บทห้ามจอดรถ
1.14 การขับรถผ่านทางรถไฟ
1.15 ความเร็วของรถ
1.16 การขับรถผ่านทางร่วมทางแยก
1.17 รถฉุกเฉิน
1.18 การไม่หยุดช่วยเหลือ
1.19 คนเดินเท้า
1.20 การเกาะห้อยโหนรถ
1.21 สิ่งของตกจากรถ
1.22 การก่อให้เกิดควัน
1.23 การแข่งรถในทาง
1.24 ความผิดตามพระราชบัญญัติจราจรทางบกฯ รัฐเท่านั้นเป็นผู้เสียหาย
บทที่ 2 สิทธิเรียกร้องค่าสินไหมทดแทน
2.1 กรณีนายจ้างกับลูกจ้าง (ม.425)
2.2 กรณีการเข้าร่วมกิจการ
2.3 กรณีตัวการกับตัวแทน (ม.427)
2.3.1 กรณีพนักงานของรัฐ
2.3.2 กรณีตัวแทนเชิด
2.4 กรณีบิดามารดา หรือผู้อนุบาล (ม.429)
2.5 กรณีครูบาอาจารย์ นายจ้าง หรือผู้รับดูแลผู้ไร้ความสามารถ (ม.430)
2.6 กรณีลูกหนี้ร่วม (ม.432)
2.7 กรณีความรับผิดของผู้ควบคุมดูแลยานพาหนะอันเดินด้วยเครื่องจักรกล (ม.437)
บทที่ 3 ค่าสินไหมทดแทนที่พึงเรียกร้อง
3.1 กรณีทำให้ตาย (ม.443445164916501739)
3.1.1 ค่าปลงศพและค่าใช้จ่าย
3.1.2 ค่าขาดไร้อุปการะ
3.1.3 ค่าขาดแรงงาน
3.2 กรณีไม่ถึงตาย (ม.444446)
3.2.1 ค่ารักษาพยาบาลและค่าใช้จ่าย
3.2.2 ค่าเสียความสามารถประกอบการงานในอนาคต
3.2.3 ค่าแรงงานในครัวเรือนหรืออุตสาหกรรมของบุคคลภายนอก
3.2.4 ค่าเสียหายอย่างอื่นที่มิใช่ตัวเงิน
3.3 กรณีอื่นๆ
บทที่ 4 เหตุยกเว้นความรับผิด
4.1 กรณีผู้เสียหายมีส่วนประมาทและจำเลยต้องรับผิดบางส่วน (ม.442223)
4.2 กรณีผู้เสียหายมีส่วนประมาทมากกว่า
4.3 กรณีจำเลยต้องรับผิด
4.4 กรณีประมาทไม่ยิ่งหย่อนกว่ากันค่าเสียหายตกเป็นพับ
4.5 เหตุสุดวิสัยattorney285.com
บทที่ 5 ความรับผิดตามสัญญาประกันภัย
5.1 สัญญาประกันภัย (ม.861)
5.2 ผู้เอาประกันภัยต้องมีส่วนได้เสียในเหตุที่ประกันภัยไว้ (ม.863)
5.3 การโอนวัตถุที่เอาประกัน (ม.875)
5.4 ค่าสินไหมทดแทนที่ผู้รับประกันภัยต้องรับผิด (ม.877)
5.5 กรณีผู้รับประกันภัยไม่ต้องรับผิด (ม.879)
5.6 ผู้รับประกันภัยรับช่วงสิทธิของผู้เอาประกันภัย (ม.880)
5.7 อายุความประกันวินาศภัย (ม.882)
5.8 ประกันภัยค้ำจุน (ม.887)
บทที่ 6 ความรับผิดตามพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถ พ.ศ. 2535
บทที่ 7 การกำหนดค่าเสียหายที่จะต้องรับผิดและแนวทางการเสนอพยานหลักฐาน
7.1 ค่าเสียหายกรณีบาดเจ็บหรือถึงแก่ความตาย
7.2 ค่าเสียหายกรณีทรัพย์สินชำรุดเสียหาย
บทที่ 8 ตัวอย่างคำฟ้อง คำให้การ คำให้การจำเลยร่วม
8.1 กรณีผู้เสียหายเรียกค่าซ่อมรถ และค่าเสื่อมราคา
8.2 กรณีผู้เสียหายเรียกค่าเสียหายรถยนต์ชนซุ้มเครื่องดื่ม
8.3 กรณีรถบรรทุกน้ำหนักเกินวิ่งสะพานชำรุด
8.4 กรณีบริษัทประกันภัยรับช่วงสิทธิฟ้องทายาทโดยธรรมเรียกค่าเสียหาย
8.5 กรณีบริษัทประกันภัยรับช่วงสิทธิเรียกค่าซ่อมรถและค่ารักษาพยาบาล
8.6 กรณีบริษัทประกันภัยรับช่วงสิทธิเรียกค่าซ่อมรถ
8.7 กรณีผู้แทนโดยชอบธรรมฟ้องเรียกค่ารักษาพยาบาล ค่าพาหนะ ค่าเสียความสามารถประกอบการงาน
8.8 กรณีบริษัทประกันภัยเรียกค่าเสียหายเบื้องต้นตาม พ.ร.บ.คุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถ
8.9 กรณีผู้เสียหายเรียกค่าซ่อมรถ ค่าขาดประโยชน์ ค่าขาดรายได้ ค่าสินไหมทดแทน
8.10 กรณีผู้เสียหายเรียกค่าซ่อมรถ ค่ารักษาพยาบาล ค่าขาดรายได้ ค่าสินไหมทดแทน
8.11 กรณีบริษัทกลางคุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถไล่เบี้ยตาม พ.ร.บ. คุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถฯ ม.31
8.12 กรณีบริษัทกลางคุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถไล่เบี้ยตาม พ.ร.บ. คุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถฯ ม.31 กับผู้เยาว์ และผู้ใช้อำนาจปกครอง
ภาคผนวก
พระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. 2522 ฉบับที่ 10 พ.ศ.2557
พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถ พ.ศ. 2535 พร้อมกฎกระทรวง
บรรณานุกรม